Ik moet eerlijk toegeven dat ik me, als cisgender-heteroseksuele man, wel een beetje aan de hand genomen voel worden door Luca Guadagnino, bij onderwerpen die normaliter ‘spectaculairder’, populistischer of juist onderdrukt getoond worden in film. Waar hij met Call Me by Your Name voor mijn gevoel een groot deel van m’n laatste restje homofobie wist te verwijderen en met Bones and All een soms ietwat ongemakkelijk rauwe link legde tussen liefde, dood en seks, daar…