De reden waarom ik altijd zo kan genieten van Belgische films zit ‘m deels in de bescheidenheid, de zelfkritiek en het absurdisme dat Belgische filmmakers in hun werk stoppen en/of verwerken. Loft doet dat helemaal niet, en probeert gewoon een soort van Hollywoodfilm te zijn. Voor Belgen die zoeken naar ego-strelerij misschien een verademing, maar ik vond ‘m dus zwaar tegenvallen… “De best bezochte Vlaamse film ooit!” prijkt er mogelijk geheel objectief op de DVD-hoes.…