Yes, Nicolas Cage is in heerlijke en absolute topvorm met een overigens niet altijd perfect gemake-upte kaalkop, in deze verontrustende komedie van de Noorse maker van Syk pike (a.k.a. Sick of Myself). En hier zet Kristoffer Borgli qua verhaal een Amerikaanse stap verder in zijn kritiek op onze ‘aandachtseconomie’. Al laat ie z’n hoofdpersoon nu gelukkig niet zo ver gaan als in die Noorse voorganger. Cage’ karakter blijkt namelijk juist apathisch in de dromen waarin…
Opvallend dat de twee meest recente Noorse films die ik zag, deze Syk pike (hier uitgebracht als Sick of Myself) én The World Person in the World, er weinig moeite voor doen om hun hoofdkarakters sympathiek over te laten komen. Maar waar dat in TWPitW nog verankerd leek in een soort onvermogen om échte verbinding aan te gaan, daar wordt in Syk pike iemand opgevoerd die ogenschijnlijk aan het Syndroom van Münchhausen lijdt: een psychiatrische…