Drie dagen na het zien van Jacques – Un Prophète – Audiards meervoudige Cannes-prijswinnaar, herinnerde ik me zojuist pas weer dat het inderdaad óók een musical is. Maar dan dus wel een ‘musical crime (comedy) thriller‘ die me muzikaal minstens één keer zo stevig raakte dat ik zelfs m’n ogen voelde tranen. Misschien wel perfect passend bij de voor mij ongrijpbare emotionele achtbaan waar het titelkarakter mee móet hebben geworsteld, al koppelde ik het wel…
Het beste aan deze best ‘kleine relatiestudie’ van Jacques – De rouille et d’os, Un prophète – Audiard is hoe hij de ingewikkeldheid van relaties vrij losjes en entertaining weet te tonen, zonder voor de makkelijke weg te kiezen. Af en toe wel wat ‘on-Audiards’ vluchtig (zoals sommigen in de film met relaties omgaan), maar ik voelde me juist ook wel geconfronteerd met sommige meer rechtlijnige opvattingen mijnerzijds (mogelijk een deel van de redenen waarom…