Jammer… Ondanks ’t grote enthousiasme van m’n videotheekcollega’s, het behoorlijk geweldige spel van James Nesbitt, de regie van Oliver – Der Untergang – Hirschbiegel en de prijzen die deze (TV-?) film won op Sundance vorig jaar, kwam ik er niet echt in. Ik weet niet zeker of het aan mij lag en ik iets ‘miste’, of dat ik langzaamaan toch steeds kritischer wordt. Of zou het weer zo’n ’te-hoge-verwachtingen-ding’ zijn geweest? Five Minutes of Heaven…
Allereerst: “Sorry makers, dat ik jullie film vaak heb gebruikt om de teloorgang van de hedendaagse cinema te illustreren, want ik heb stiekem wel genoten van jullie onsubtiele verstand-op-nul-film Clash of the Titans.” Ja, ik geef het eerlijk toe: ik verwachtte echt een hele slechte film die ik met een gerust hart af kon zetten vrijdagavond, omdat ik zaterdag toch nogal vroeg op moest en een zware dag voor de boeg had. Maar ik heb…
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa…! Ik vond ‘m heel gaaf ;). Natuurlijk was ik vroeger fan van de serie, en natuurlijk is de film nu ge-update naar deze tijd, maar ik heb me echt geweldig vermaakt met deze film. Okay, een paar special fx waren wat ‘mwah’ en Liam Neeson zit vaak op ’t randje, maar overall: ik vond ‘m VET..! Ik ga niets vertellen over ’t verhaal. Ik wil het vooral hebben over Sharlto Copley en Bradley Cooper.…