Een geweldige Jennifer Lopez, heerlijke energie, de regisseur van het ontwapenende Seeking a Friend at the End of the World en een meer dan interessant onderwerp. Maar toch bleef ik uiteindelijk met een wat wrange nasmaak achter. Of dat komt omdat mijn beeld van vrouwen (en/of ‘vrouwelijke energie’) gewoon te mooi/romantisch is, dat weet ik niet, maar uiteindelijk heeft de film een nogal cynische boodschap. Deze schopt de motivatie van onze hoofdpersoon in mijn ogen…
Seeking a Friend for the End of the World is zo’n offbeat rom-com die op sommige momenten erg mooi is, maar net niet dat heerlijke American indie-gevoel weet te halen dat bv. Juno en Little Miss Sunshine wel haalden. Toch vond ik het een erg fijn tussendoortje dat ergens een mix is tussen Perfect Sense en Lars von Triers Melancholia, maar merk ik nu ook dat ik maar beter niet kan vergelijken, want dáár was ik ook…