Ben volgens mij niet de enige die deze weken lichtelijk overdreven moe ben, maar dat is zeker deels de reden dat ik deze Poolse Oscarinzending niet echt ‘binnen’ kon laten komen. Na het zien van de mysterieuze trailer was ik namelijk super-benieuwd naar deze overduidelijke aanklacht tegen (of satire op) moderne, rijke Polen en hun oppervlakkige/asociale levens. Wel gaaf hoe makers Malgorzata Szumowska en Michal Englert (In The Name Of, Cialo) een melancholische ‘dreamscape‘-sfeer weten…
Creatief gevonden contrasten kunnen je filmbeleving behoorlijk verhogen (de mijne wel althans). Zoals het contrast tussen een veroordeeld crimineel en een priester, of tussen een ongedefinieerd grijs Pools dorpje en een levendig/heftig onderwerp, tussen opportunisme en de zoektocht naar verlossing. Deze contrasten maken van het Oscargenomineerde Corpus Christi (of Boze Cialo, in het originele Pools) zo’n fijn originele film, waarbij het wat lastig was om een genre te ‘kiezen’. Maar omdat de film uiteindelijk ook…