Als zoon van horror-held Anthony – Norman Bates in Psycho – Perkins zijn scary movies waarschijnlijk met de paplepel ingegoten bij regisseur Osgood/Oz Perkins. En daarbij lijkt hij goed opgelet te hebben, want hij weet zeer effectief een nogal brede mix van horror-elementen door elkaar te mixen. Duidelijk geïnspireerd door Silence of the Lambs (wat ie zelf ook toegeeft) en geholpen door een acteur die z’n toch al excentrieke oeuvre nogal opvallend uitbreidt (was Nicolas…
“Wauw, als dit echt zijn persoonlijke verhaal is, dan is het wel verdomd eerlijk!“, aldus de eerste regel van m’n aantekeningen na het zien van Honey Boy. Geschreven door Shia – Transformers, American Honey – LaBeouf, vrij meesterlijk geacteerd door toppers Lucas – Manchester by the Sea, Lady Bird – Hedges en Noah – Ford v Ferrari, A Quiet Place – Jupe en ‘poëtisch’ geregisseerd door Alma Har’el (ze won een DGA Award voor dit…
Iets dat tijdens het zien van deze nieuwe van Neil Jordan vrij snel door m’n hoofd schoot, en gedurende de film niet meer wegebde, was een aardig bezorgd: “Heeft Jordan een burn-out of herseninfarct of zo gehad, want deze man kon het toch ooit wél..?” Iets wat ik niet lullig bedoel hoor (zeker niet richting mensen die echt zoiets heftigs hebben meegemaakt), maar deze ‘mysterieuze thriller’ is onbedoeld komisch, en topacteurs als Isabelle Huppert, Chloë…
Is het een vervolg, een hommage aan of toch meer een The Force Awakens-achtige blauwdrukkopie van het eerste deel? Hoe het ook zij, Independence Day: Resurgence geeft je vrijwel exact wat je van een Ronald Emmerich-film kunt verwachten: groots ‘patriottisme’, flink stevige visual fx, coole/knappe/hippe/wijsneuzerige/heldhaftige karakters en makkelijk escapisme. Gooi daar nog twee elkaar opponerende buitenaardse rassen tegenaan, waarvan het ene bijna klassiek en/of simpel is (afhankelijk van je ‘bui’) en het andere best interessant, en…
Wat precies de metafoor is die David Robert Mitchell in It Follows hanteert is me nog niet 100% duidelijk, maar dat hij één van de meest creepy horrorfilms van de laatste jaren heeft gemaakt, dat voel ik nu nóg, een paar weken tot een maand nadat ik ‘m zag. Vanaf de allereerste scène voel je al een bepaalde naargeestigheid die de hele film blijft hangen en eigenlijk ook ongrijpbaar blijft, waardoor ik ook wel begrijp…
Ik wist vooraf vrijwel niets over deze sci-fi-thriller. Had ik geweten dat deze nieuwe met Chloë – Kick-Ass, Let Me In – Moretz gebaseerd was op het eerste deel van een (geplande) trilogie, dan was ik niet zo teleurgesteld in het feit dat ik halverwege al voelde dat er weinig opgelost zou worden in deze film, en dat ik het inderdaad beter als een soort van aflevering in een dure TV-serie zou kunnen zien. Want…