Okay, allereerst: ik denk dat ik de eerste Zoolander-film misschien wel tien keer gezien heb, en er elke keer keihard om heb moeten lachen. Ik ben een dag na het zien van Zoolander 2 dan ook nog altijd wat aan m’n gevoel voor humor aan het twijfelen, want ik vrees dat ik maximaal drie keer gegniffeld heb bij het zien van dit ogenschijnlijk compleet mislukte tweede deel. Op een gegeven moment was het zelfs zo…
Disconnect gaat over de gevaren die gepaard gaan met onze steeds digitaler wordende identiteit, maar omdat dit zo’n hedendaags onderwerp is, is het jammer (en mogelijk ook wel onvermijdelijk) dat de boodschap wat gedateerd aanvoelt. Daarnaast wordt deze boodschap ook weinig subtiel aangeboden, terwijl de film qua nuance juist wel bovengemiddeld scoort. Het acteerwerk trekt de film ook boven zichzelf uit, waarbij vooral Jason Bateman en Marc Jacobs opvallen. Want heb ik wat scherpte gemist…