Drie dagen na het zien van Jacques – Un Prophète – Audiards meervoudige Cannes-prijswinnaar, herinnerde ik me zojuist pas weer dat het inderdaad óók een musical is. Maar dan dus wel een ‘musical crime (comedy) thriller‘ die me muzikaal minstens één keer zo stevig raakte dat ik zelfs m’n ogen voelde tranen. Misschien wel perfect passend bij de voor mij ongrijpbare emotionele achtbaan waar het titelkarakter mee móet hebben geworsteld, al koppelde ik het wel…
De ‘Queen of Quirky‘, Miranda – Me and You and Everyone We Know, The Future – July, maakt niet veel films (dit is pas haar derde film in vijftien jaar), maar met Kajillionaire weet ze wederom heftig sociaal drama zó mooi te verpakken, dat het nergens echt zwaar aanvoelt, maar dat je zelf kunt bepalen hoe diep je dat drama in wilt duiken. Aan de oppervlakte een zeer aparte oplichtersfilm, en daaronder dus dat drama,…
Films die zich in New York afspelen krijgen van mij sowieso al ’n extra credit, en als ze zich dan ook nog in het artistieke milieu van die wereldstad afspelen, dan komt daar nog ’n halve credit bij. Dat was ook één van de redenen dat ik bijvoorbeeld The Visitor ooit nóg beter vond dan ie al was. Ik weet niet hoe belangrijk bovenstaande kanttekening is in wat ik nu ga zeggen, maar ik vond A…