Allereerst: Black Panther: Wakanda Forever biedt prachtig vermaak en episch escapisme, met ook tal van onderdelen en/of eigenschappen die anti-woke-mensen zullen triggeren. En inderdaad: f..k ‘em, want dat triggeren toont juist het grote belang van verhalen en films (of blockbusters, in dit geval) die niet vanuit die volledige gestandaardiseerde witte Hollywood-mal gemaakt worden. Maar ik ben zeker niet zonder kritiek hoor, al kán het in mijn ogen iets té makkelijk-simpele motivatieverhaaltje ook mijn eigen geconditioneerde…
Toch erg dat je op IMDb ziet dat deze film slechts een 7 krijgt omdat er full blown racisten deze film een 1 geven met redenen die ik niet wil herhalen. Ik vond Black Panther namelijk een heerlijke toevoeging aan het Marvel Cinematic Universe (met maar liefste twee tijdens-/na-de-aftiteling-scènes) en fietste met flink wat adrenaline in m’n lijf naar huis na afloop. Maar het beste aan de film is de bijna inwisselbaarheid van de motivaties van…
Ja, natuurlijk moet je respect opbrengen over hoe de scenaristen al die vele verschillende verhaallijnen uit verschillende franchises in de Marvel Cinematic Universe ineen weten te weven, maar toen ik gisteren na afloop van het (eindelijk) zien van Captain America: Civil War wat IMDb-comments bekeek en de vraag “Maar wat heeft deze film nou voor nut in het grotere Marvel-universum? Had deze niet compleet overgeslagen kunnen worden?” gesteld zag worden, toen had ik niet direct een…
Ik weet niet zeker of het iets van opluchting was dat deze zeer populaire Tolkien-trilogieën nu eindelijk afgerond zijn (want heb op beide trilogieën toch wel wat kritiek), of dat het juist heerlijk meeslepend escapisme was, maar ik liep met een glimlach op m’n gezicht de bioscoop uit na het zien van The Hobbit: The Battle of the Five Armies. Het viel me op dat ik meerdere keren mee zat te bewegen, plus dat ik…
The Hobbit: The Desolation of Smaug is gelukkig een stuk beter dan The Hobbit: An Unexpected Journey, wat ik enkel al kan illustreren door het feit dat in dit tweede deel het reisgezelschap opgesplitst wordt en ik me daadwerkelijk een paar keer afvroeg hoe het nou met Gandalf of Kili en Tauriel was, en Peter Jackson me gelukkig nergens al te lang liet wachten om te switchen tussen deze verhaallijnen. Maar The Hobbit: The Desolation…
The World’s End is na Shaun of the Dead en Hot Fuzz de afsluiter van de zogenaamde ‘Cornetto-trilogie’ van regisseur/schrijver Edgar Wright, schrijver/acteur Simon Pegg en acteur Nick Frost. In dit derde deel wordt wederom de vriendschap tussen Peggs en Frosts karakters getest, maar nu niet tegen een zombie-apocalyps- of Agatha Christie-achtige achtergrond; deze gaat op een behoorlijk vermakelijke manier op de science-fiction toer. Maar dan wel science-fiction, weggespoeld met bier, heel veel bier… Het…
Mogelijk moet ik beginnen met vertellen dat ik niet echt fan ben van de Lord of the Rings-trilogie. Ik heb Tolkiens boeken ook nooit gelezen, dus waarschijnlijk miste ik de nostalgische verwachtingen die fans van de boeken bij dit soort films wel voelen. En net als bij de LOTR-films heb ik bij The Hobbit: An Unexpected Journey wederom flink wat bewondering voor de technische capaciteiten van Peter Jackson en Weta Workshop, maar regie- en vooral verhaaltechnisch…
Na een 61-urige werkweek lag ik afgelopen zaterdagavond heerlijk onderuitgezakt op de bank. Geen zin in iets al te moeilijks, maar wel in voor een leuke flauwe komedie. En met Wild Target werd ik op m’n wenken bediend. Hij verraste me zelfs, ook al is dit wel een échte ‘love it or hate it’-komedie, want flauw is ie zeker. Het juiste bijvoeglijke naamwoord voor zo’n komedie is deadpan, iets wat vrij lastig naar ’t Nederlands…