Weet je; mogelijk had ik deze met m’n 18-jarige neefje moeten kijken, om te zien hoe vet hij zo’n 90’ies-style adrenaline fueled actiefilm vindt. Een leeftijd waarop de mega-standaard-formule die deze film volgt niet is ingesleten in je filmbrein, zodat je tijdens de film mogelijk niet meewarig glimlacht als de volgende actie van welk personage dan ook voorspelbaarder blijkt dan de vele tornado’s in de film. Al wordt die overall cheesiness voor een best groot…
Ik vind het inmiddels best jammer dat deze lang niet zo hard binnenkwam als dat ik hoopte (waren m’n verwachtingen te hoog?). Terwijl ik nu achteraf nog steeds pissig(er) word om die mega-toxische vader in het verhaal, wiens opvattingen ook nu nog voor velen vrij normaal zijn, helaas. Daarnaast is het acteerwerk ook erg goed, en moest ik de volgende dag in een gesprek met een vriend over opvoeden meermaals hieraan terugdenken… Dus mogelijk is…
Dat de Vlaamse regisseur Felix van Groeningen erg goed de juiste dramatische snaren weet te raken, dat toonde hij al keihard met The Broken Circle Breakdown. Ja, hij maakte ook de geweldige boekverfilming De helaasheid der dingen en het heerlijk oprechte en dynamische Belgica, maar zijn Amerikaanse debuutfilm lijkt toch wel ’t meest op die prachtige film over hoe een jong gezin niet om kan gaan met de ziekte van hun dochter. In Beautiful Boy…