Weet je, soms is het fijn als een film net zo ‘onbelangrijk’ is, als dat ie slecht is. Dan vind ik het namelijk niet zo erg om er géén recensie over te schrijven. Maar een film, geschreven, geregisseerd, betaald én ‘voorgegaan’ door Jerry Seinfeld met een shitload aan comedians in de cast (denk Bill Burr, Maria – Borat 2, Bodies Bodies Bodies – Bakalova, de halve Saturday Night Live (tv)-cast, Sarah – Trump-impersonator – Cooper,…
Ja, soms moet de boog even volledig ontspannen worden, en daar was het gisteravond nodig tijd voor. Samen met een maat (die vrijwel nooit zin heeft in arthouse-films, en deze zelfs letterlijk naar mij vernoemt (“Oh, zeker weer zo’n Filmofiel-film?“)) en een krat bier vierden we gisteravond het einde van de avondklok. Daarbij wilden we iets opzetten ter afleiding ende vermaak, waarbij opletten niet echt noodzakelijk was. En met Thunder Force kregen we exact de…
Goede films over schrijvers gaan meestal over het menselijk brein, en dan vooral de zelfbewuste, zelfkritische en/of duistere kanten daarvan. Denk aan de Emma Thompsons zelfmoordoverpeinzing aan het begin van Stranger Than Fiction of aan het overkoepelende thema van The End of The Tour. Ook Can You Ever Forgive Me? is zo’n film, waarin bovenstaande het beste wordt getypeerd in een korte scène waarin Melissa McCarthy’s karakter haar beste vriend wil laten struikelen, en haar…
Ondanks de aanwezigheid van twee van de hoofdrolspeelsters én de regisseur blijft het wat lullig om deze film te vergelijken met het mega-succesvolle Bridesmaids. Verwacht eerder een mix van James Bond en Johnny English, maar dan met een voornamelijke vrouwelijke cast (en Jude Law en Jason Statham in bijrollen), met een shitload aan hilarische grappen die continu de grens opzoeken in hoe ver je kunt gaan met grappen over lelijke en/of stevige mensen. Ik hoorde mezelf…
Het is vooral het goede acteren en de aardige balans tussen ‘lief’ en ‘lomp’ dat van St. Vincent een mooie film maakt. Bill Murray speelt een soort van Charles Bukowski-achtige buurman die natuurlijk lang niet zo’n lompe boer is als z’n introductie doet vermoeden, en wiens rol in het leven en opgroeien van z’n nieuwe buurjochie Oliver een stuk groter wordt dan hij eigenlijk wil (of denkt te willen?). Regisseur Theodore Melfi verrast zeker met z’n…
In het kort: The Heat is een stuk leuker dan Identity Thief en zo’n beetje alle komedies waarin ik Sandra Bullock ooit gezien heb. Maar The Heat is ook de nieuwe van Paul Feig, die twee jaar geleden internationale faam behaalde met het geweldige Bridesmaids. En zó leuk is The Heat (bij lange na?) niet. Dat is geen schande, en veel van de humor in The Heat werkt ook erg goed, maar je voelt wel…
Voorafgaand aan het zien van dit derde en laatste deel van deze franchise had ik vooral negatieve dingen gehoord, maar kreeg hierdoor wel de hoop dat er mogelijk iets ‘meer’, scherpers of serieuzers in zou zitten. Dat was vrijwel volledig niet het geval helaas, en The Hangover Part III lijkt niet alleen wat korter, maar bevat ook flink wat minder humor. Ook het spektakel voelt allemaal wat minder en wat ongeïnspireerd aan, wat een gevolg…
Voorafgaand aan deze komedie had ik nogal wat negatieve berichten gehoord, en die 5,7 op IMDb voorspelde ook al weinig goeds. Mijn lage verwachtingen zullen er dan waarschijnlijk ook voor gezorgd hebben dat ik m’n kritische blik al vrij snel losliet en daardoor juist meer genoot van deze road trip dan vrijwel iedereen om mij heen. Desalniettemin zag ik ook wel dat er zoveel zaken niet uit de verf komen, waardoor ik het gevoel kreeg…
Weet je, komedie is het meest persoonlijke genre, en dan trekt Judd Apatow met This is 40 z’n steeds persoonlijker wordende lijn van Knocked Up en Funny People ook nog eens flink door, waarmee deze film mogelijk ’n nóg kleinere doelgroep zal raken. Mij raakte ie zeer zeker wel, al voelde de film wel wat in onbalans. Maar pissig worden omdat het geen gross out komedie is, zoals ’n groot deel van het Amerikaanse IMDb-publiek…