Ja, ik kijk echt bijna alles hè? Zelfs zo’n tiende deel in een franchise die van mij na deel 7 eigenlijk had ‘móeten’ stoppen (na de dood van Walker), maar daar toonde ‘Hollywood’ toch wel dat geld een stuk belangrijk is dan ‘legacy‘. Al heeft de franchise natuurlijk ook enorm veel fans, en als je ziet welke grote sterren (en zelfs Oscarwinnaars) er nu ook weer opdraven: iedereen lijkt het vet te vinden om zo’n…
And now for something completely different ja, want na twee behoorlijk indrukwekkende en ‘zware’ films (L’immensità en Till) was het tijd voor wat lichter vermaak. En boy o boy, ik was behoorlijk aangenaam verrast door deze heerlijke quatschfilm. Ik had al opvallend veel goede dingen gehoord, en deze game-verfilming boeide me dus ook van begin tot eind. Zeker nadat ik door die eerste scène al direct wist dat ik alle ‘reason‘ aan de kant moest…
Zo, ik twijfel nog of ik “komedie” aan moet vinken als genre bij dit negende deel in deze snelle-auto’s-mooie-meiden-en-stoere-mannen-filmserie, maar heb inmiddels “fantasy” wel al aangevinkt. Want damn, wat een enorme bak ongeloof moet je spreekwoordelijk kunnen opschorten om van deze foute (en af en toe lachwekkende) ‘007 on steroids‘ te kunnen genieten zeg! Met opvallend veel familieachtergronddrama, wat het allemaal een beetje aandoenlijk maakt. Waardoor regisseur Justin Lin (van de delen 3, 4, 5…
Waar ik bij Lars von Triers Melancholia volledig mee kon gaan in hoe hij een depressie bijna letterlijk in film wist te vangen, had ik dat bij She Dies Tomorrows existentiële angst eigenlijk niet. Deels mogelijk doordat ik te moe was (viel aan het eind bijna in slaap), want ik vond het zeker intrigerend allemaal, maar waar ik een depressie zelf ervaren heb, kan ik me niet herinneren ooit écht gevoeld/-dacht te hebben dat ik…
Vijf jaar na het prachtige 12 Years a Slave komt Steve – Shame, Hunger – McQueen nu met z’n eerste meer Hollywood-genrefilm, en ook daarin toont ie z’n klasse. Widows is een lekkere spannende thriller, qua sfeer een beetje zoals Ben Afflecks The Town, maar dan met mooi gedetailleerde (en ook vrouwelijke) motieven, waarin raciale en politieke thema’s ook een belangrijke rol spelen. In een interview vertelde McQueen dat hij een belangrijke film wilde maken…
Had ik me net over het behoorlijke disrespect heen gezet, dat ze na de dood van Paul Walker tóch nog doorgingen met deze franchise (juist ook vanwege het mooie afscheid van hem aan het eind van het zevende deel), komen ze nu met een achtste deel dat de originele succesformule van ‘babes & racing‘ steeds verder los lijkt te laten. The Fate of the Furious, zoals ie officieel heet, begint zich met wat opzichtige plotlinks…
De The Fast & The Furious-franchise is voor mij altijd een behoorlijke guilty pleasure geweest, met gelukkig meer toppers dan mislukkingen. En ondanks dat dit deel niet het ‘beste’ deel van de franchise is, is het – door de dood van acteur Paul Walker (pijnlijk ironisch in een auto-ongeluk) – wel het meest opmerkelijke deel, zeker als ze de franchise nu ook écht laten eindigen. Want vooral dan is het namelijk ook een zeer mooi…
Robert Rodriguez, a.k.a. de koning van de franchises, bewijst met Machete Kills dat deze franchise nu toch wel al aardig doodgebloed lijkt. Natuurlijk is de Grindhouse-hype, waarin Death Proof en Planet Terror werden gemaakt en waar de eerste Machete een logisch gevolg van was, inmiddels al lang voorbij. Dus mogelijk is het daarom wat lastiger om weer terug te keren in die heerlijke over-the-top parodiëring, maar dit tweede deel over deze Mexicaanse wraakengel lijkt toch…
Ik vond The Fast and The Furious uit 2001 best geweldig. Deel 2 was zeker minder, maar lang niet zo slecht als het derde en vierde deel. Maar met het vijfde deel dacht ik dat regisseur Justin Lin (die drie, vier, vijf én zes gemaakt heeft) weer op de goede weg was, want die vond ik weer echt vet. Met dit zesde deel toont Lin niet alleen dat dat vijfde deel een lucky shot was, maar…
MACHETE DON’T WRITE REVIEWS… MACHETE KICKS ASS! AND SPANKS ‘EM TOO… Jajaja, Machete is de vétste film van ’t jaar. Sorry Sly en The Expendables, maar een regisseur die Steven Seagal ‘watchable‘ maakt (en houdt) verdient alle credits. Wat een heerlijke over-the-top grindhouse-actiefilm zeg. Ik heb ‘m afgelopen donderdag gezien, en de reden dat ik ‘m nog niet gerecenseerd heb is omdat ik ‘m effe goed wilde laten bezinken, want deze film verdient ’n fijne…
Zal ik maar met de deur in huis vallen? Okay: als Avatar afgelopen week in Kopenhagen was gedraaid voor al die onderhandelaars, dan had er waarschijnlijk allang een akkoord gelegen. Geef ik een film nu teveel potentiële ‘macht’? Ik weet het niet, maar het toont misschien wel de impact die de film op mij had. Want man-o-man, wat ben ik overweldigd. En niet alleen door de technische perfectie… Ik kan veel kanten op gaan met…