Steven Spielberg wordt dit jaar 77. Maar als je dan naar enkele van die leuke en zelfbewuste ‘grapjes’ in The Fabelmans kijkt, dan lijkt hij nog altijd die kwajongen waar deze semi-autobiografische coming-of-age film ook grotendeels over gaat. Eindelijk vond deze ‘master of cinema‘ dat ie klaar was om z’n eigen verhaal te vertellen, en wat mogen wij filmliefhebbers daar blij mee zijn… Een behoorlijk lange zit (alhoewel: Spielbergs leven van 7 tot 18 jaar…
Best lullig, dat het beste aan Venom: Let There Be Carnage de ’tijdens-de-credits-scène’ na afloop is. Want waar ik tijdens de start van het waarschijnlijke eindgevecht nog licht positief “Oh, best een snel, afgerond relaas, zonder onnodig veel gevechten.” dacht, bekruipt me nu steeds meer cynisme, en is die gedachte omgevormd tot “Slechts een aflevering in een voor mij als Marvel-fan behoorlijk nutteloze serie…” Want ondanks een redelijke topcast is dit bedenksel van Todd –…
Mogelijk hadden de makers van Venom de Marvel-comics teveel in hun herinnering, waardoor ze in hun hoofden wel die grote (motivatie-)sprongen mochten maken in het verhaal, die voor mij als ‘regulier fan’ de film dus echt onderuit haalden. Hoe vermakelijk alles ook is, en zeker ook hoe interessant het karakter kán zijn, in de uitvoering hebben vooral de editors grote steken laten vallen. Al denk ik dat er in de scenariofase ook wel wat mis…
Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik de laatste jaren (misschien wel decennia) iets heftigers voelde bij een film dan wat ik voelde tijdens de politiebureau-scène in Manchester by the Sea. Mogelijk dat sommigen het amper opvalt wat er in die scène écht gebeurt, maar het toont wel hoe enorm ‘diep’ ik meeging met wat de meer dan terechte Oscarwinnaar Casey Affleck neerzet in deze film. Overigens ook ontzettend geholpen door een prachtig (en tevens…
Suite française is een mooi en toch ook vrij rustig oorlogsdrama, wat mogelijk in contrast staat met hoe je het bestselling-boek, waarop de film is gebaseerd, zult beleven (of reeds hebt beleefd). Als in: qua film zeker wel bovengemiddeld mooi, maar ik denk dat het in boekvorm beter werkt, omdat je daar meer je eigen emotionele interpretatie op kunt projecteren. En dan verwacht ik dat je de grijze gebieden – doordat de liefde overal z’n weg…
Oz the Great and Powerful is prachtig gemaakt 3D-familievermaak met vele links naar die klassieker uit 1939 (wat het vervolg van deze film is), maar die mij toch ook wel ’n wat raar gevoel geeft. Allereerst vanwege ’n persoonlijke reden, omdat ik ’n motivatielaagje in het verhaal zag dat helaas niet afgerond wordt. Daarnaast heeft de film ’n “12 jaar en ouder”-leeftijdskeuring, waardoor degene die ik deze film écht wil aanraden ‘m niet kan zien.…
Actrice Sarah – My Life Without Me, Dawn of the Dead – Polley levert met haar tweede film als regisseuse (wederom?) een opmerkelijke en risicovolle film af, die vanwege het gekozen perspectief en een ongemakkelijke combinatie van realisme en kunstmatigheid niet iedereen aan zal spreken, denk ik. Maar als de film je raakt, dan zou ie je ook wel eens hard kunnen raken… Michelle Williams speelt de hoofdrol als dromerige, rusteloze en kwetsbare Margot, een…
Meek’s Cutoff is zo’n film waarbij je na letterlijk twee shots zult weten of je deze film gaat trekken of niet. Het eerste shot toont dat we ons bevinden in Oregon in 1845, en het tweede shot laat een groep settlers zien die door een steeds dieper wordende rivier trekt. En dat tweede shot duur behoorlijk lang, waarmee regisseuse Kelly Reichardt misschien wel direct wil aantonen dat je je maar beter kunt voorbereiden op een hele rustige…
Okay, My Week with Marilyn is dan wel niet de beste film van ’t jaar, maar Michelle Williams’ performance als Marilyn Monroe zorgt dat dit, in combinatie met het perfect ‘vangen’ van infatuation, wel één van de fijnere films van ’t jaar zal worden. Nu weet ik dat niet iedereen dit soort onweerstaanbaarheid begrijpt, maar ik ken dat bijna ongelimiteerd (en irreële?) genieten van (de schoonheid van) een vrouw wel, dus ik kon (en wilde) me…
Damn, wat een ontzettend goede film is dit zeg..! En de perfecte tegenhanger voor zoete (Hollywood) romcoms die een ‘perfecte’ wereld idealiseren en waardoor veel mensen op zoek gaan naar het onmogelijke in hun eigen relatie. Of zou Carl Jung hier iets heel intelligents over weten te melden? ;) Inderdaad: ik weet dat ik zelf ook nogal gevormd (misvormd?) ben door de grote hoeveelheid conventionele films die ik kijk/gekeken heb. Natuurlijk is escapisme erg fijn…