Ondanks de behoorlijk strakke production value, heerlijke soundtrack en een paar toppers in de hoofdrollen, lijkt Spiderhead vooral een zeer ‘efficiënt’ Netflix-PRODUCT. Ik vermaakte me – zeker tot halverwege – aardig hoor, maar uiteindelijk kreeg ik lichtelijk het gevoel dat de film mogelijk door een algoritme was ‘bedacht’. Zo van: als we nu een snufje scary future tech à la Black Mirror of Ex Machina, een crazy scientist die steeds meer op (The Island of) Dr. Moreau…
Door gebruik te maken van exact dezelfde shots en zelfs af en toe dezelfde muziek, voelt Top Gun: Maverick ook een beetje als remake of reboot van Tony Scotts actiedrama uit 1986. Inhoudelijk is het echter wel degelijk een vervolg. Met een hoofdrolspeler die nog altijd buff eruit ziet op z’n 59e, geweldige aerial combat scenes (zonder CGI?) en vele herkenbare zaken uit het origineel. Maar wel volledig zonder de sensuele (en cultstatus-verheffende licht homo-erotische) ondertoon…
Ik las een mooie oneliner over deze film, die ook best aardig mijn kritiek samenvat: “War Dogs barks, but doesn’t bite.” Ik vermaakte me namelijk best wel met deze film, waarvan ik de trailer gelukkig niet serieus gezien had (ik verwachtte dus geen komedie “van de maker van The Hangover-trilogie“, zoals een teleurgestelde vrouw naast me dat wel deed). Ik was ook aangenaam verrast dat in de eerste alinea van het script al de megascherpe en gruwelijk…
Voordat ik gisteravond naar dit tweede deel in de Divergent-franchise ging moest ik het plot van het eerste deel even terughalen, want die dacht ik wat vergeten te zijn. Nu viel dat best mee, maar omdat ik die ergens in een vliegtuig zag heb ik daar nooit een recensie over geschreven. Ik had gisteravond ook zin in even wat escapisme, en daarin stelde Insurgent me zeker niet teleur. Ik denk dat ik ‘m zelfs beter…
Ondanks het behoorlijk voorspelbare verhaal is dit regiedebuut van Max – zoon van Mike – Nichols een heerlijke komedie geworden. Misschien wel omdat de film zo’n pretentieloze en ontwapenende onschuld bevat die debuten wel vaker kenmerken. Het recentelijk overlijden van pa Nichols lag vrij ruim voor de Amerikaanse release van deze film, dus mogelijk heeft pa nog wel de tijd gehad om trots te zijn op z’n zoons debuut. Een debuut dat overigens vooral zo…
De manier waarop deze film gefinancierd is toont al de geweldige creativiteit van een ambitieus en gefocust filmmaker. Gelukkig voor ons is deze Damien Chazelle ook de schrijver én regisseur van deze indrukwekkende film, want hij heeft z’n creatieve kwaliteiten ook op inhoudelijk en visueel vlak prachtig in kunnen zetten. Daarbij markeert Whiplash de volgende stap in een zich verrassend sterk ontwikkelende carrière van een op het eerste gezicht wat simpele acteur en stelt de film een pedagogisch…
De schrijvers van (500) Days of Summer komen wederom met een film die ogenschijnlijk een wat simpele romcom lijkt, maar stiekem toch behoorlijk onder je huid kruipt. Waarschijnlijk doordat regisseur James Ponsoldt het lef had best wat open en/of grijs te laten, waardoor Shailene – The Descendants – Woodley en Miles – Project X, Rabbit Hole – Teller kunnen laten zien wat ze in hun mars hebben. En dat is verrassend veel, gezien ook de Special Jury…
Het mogelijk verwarrende aan deze film is dat de doelgroep van 21 & Over juist wordt gevormd door het tegenovergestelde van wat de titel je vertelt, als in: ik denk dat ik als 16- of 17-jarige deze film aardig geweldig had gevonden. Zeker niet zo goed als favorieten uit mijn jeugd, zoals The Breakfast Club of zelfs Up the Creek, en ik had na een minuut of twee ook alweer door dat ik deze film niet kritisch…