Waarschijnlijk was ik de enige heteroseksuele, witte, cisgender man in de bioscoopzaal (zeker de enige die alleen was, de ‘mannelijke meskin’ die ik ben), waarmee ik vooral wil aantonen dat ik echt wel weet dat ik niet tot de primaire doelgroep van Meskina behoor. Ergens al de Nederlandse Bridget Jones genoemd, maar waar die Britse film het ook deels moest hebben van de aantrekkingskracht van Renée Zellweger, daar kan Meskina met alle gemak steunen op…
Best een grote verrassing dat ik deze film ‘gewoon’ in m’n DVD-kast had staan en nog nooit gezien had. Deze tweede film van Eddie Terstall is namelijk een erg leuke zwarte ‘zedenkomedie’ over de Nederlandse/Amsterdamse filmwereld, en ik vraag me dan ook best hard af waarom ik ‘m niet in 1999 of 2000 zag, toen deze film net uit kwam. Nadja Hüpscher won overigens een Gouden Kalf voor beste actrice voor haar rol als één…
Natuurlijk moet ik allereerst melden dat ik in een zeer bescheiden functie heb meegewerkt aan Doodslag. Dat maakt het natuurlijk lastig om ‘objectief’ naar de film te kijken, but then again: dat is het, als het goed is, natuurlijk altijd. Ik zal echter trachten m’n extra kennis en liefde voor het project terzijde te schuiven, en gewoon beginnen te melden dat veel mensen behoorlijk geraakt de zaal verlieten. Een vriendin van me vertelde me zelfs…