Holy smokes, now that’s cinema..! Al is Oppenheimer voornamelijk een portret van de vrij enigmatische man áchter de ontwikkeling van de Amerikaanse atoombom. Waardoor het ook een vrij minutieus verteld verhaal (met ontzettend veel verschillende karakters) is geworden, waardoor ik na een uur ook even de draad lichtelijk kwijtraakte. Een verwarring die goed past bij het grijs genuanceerde beeld dat geschetst wordt van een man, die na het succesvol ontwikkelen van dit massavernietigingswapen een tekst…
Na de ontwerptechnisch gruwelijk corny openingcredits ontpopte The Wedding Ringer zich vrij snel tot een best hilarische, alhoewel zeer formule-matige komedie, waar volgens mij het voltallige sneak preview-publiek hard om moest lachen. Opmerkelijk dat deze Kevin Hart-komedie dan toch vrij plotseling geen bioscooprelease krijgt in Nederland. Terwijl er zoveel slechtere komedies wél het witte doek halen hier… Het verhaal Doug Harris (Josh – Wish I Was Here, Mardi Gras: Spring Break – Gad) is een succesvol zakenman…
Allereerst: ik ken de originele 2000 AD comic van Judge Dredd niet, dus of dit één van de betere comic-verfilmingen aller tijden is (zoals ik ergens las) weet ik niet. Misschien moeten fans van de comic dan ook niet verder lezen en deze film gewoon zo snel mogelijk gaan kijken… Voor mij was de enige referentie echter de “I am the law“-Sylvester Stallone B-film uit 1995, waar toen net zo hard om gelachen werd als…
“Expectations are a bitch“, vooral als je een film gaat kijken. En als je in het openingsshot Robert De Niro dan in een gele taxi ziet stappen om aan ’t werk te gaan (als taxi driver, get it?), dan knallen je verwachtingen natuurlijk nog wel ’n stuk omhoog. Ook al heb je dan al door dat er iets niet helemaal in de haak is in z’n hoofd. Hij (Jonathan Flynn) ziet zichzelf namelijk als één…
Nadat ik op dinsdag behoorlijk geraakt en verrast werd door 50/50 was ik erg benieuwd naar regisseur Jonathan Levine’s debuutfilm The Wackness. Okay, hij schoot All The Boys Love Mandy Lane een paar jaar eerder, maar de films verschenen ongeveer gelijktijdig in de Amerikaanse bioscopen, waarbij de Mandy Lane-film een ietwat opvallende maar meer een ‘voet in de Hollywood-deur’-film was, terwijl The Wackness veel persoonlijker aanvoelt. Over een 18-jarige jongen die net is geslaagd voor z’n middelbare…
Als de VVV van New York ooit verlegen zit om een promotiefilmpje, dan kunnen ze vanaf nu dus altijd teruggrijpen op New York, I Love You, de Amerikaanse variant van Paris, je t’aime. Dit is overigens die uitzondering op de regel dat Amerikaanse ‘remakes‘ altijd minder zouden zijn. Maar man o man, als ik wél geld zou hebben zou ik zo impulsief zijn geweest en direct een ticket geboekt hebben om nog voor de zomer…