“Holy bloody moly“, zo luidde m’n tweede aantekening na het zien van Ari – Hereditary, Midsommar – Asters nieuwste, met een geweldig acterende Joaquin – Joker, The Master – Phoenix. Beau is Afraid is namelijk met afstand de raarste film van het jaar (en ik zag Brandon Cronenbergs Infinity Pool ook al (recensie volgt nog)). Maar mogelijk dat jouw mind nu wel al schreeuwt: “Hey FILMOFIEL, wat was je eerste aantekening dan??” Nou, ik zal…
Wat me het meest opviel bij deze nieuwe van Woody Allen zijn de prachtige gestileerde shots van meester-cameraman Vittorio – Last Tango in Paris, Apocalypse Now – Storaro. Daarnaast straalt Blake Lively als een malle, is Steve Carrell openhartig levendig, acteert Kirsten Stewart functioneel overduidelijk en waagt Jesse Eisenberg zich aan de ‘verplichte’ Allen-rol in een versie die Allen zelf nooit kon spelen. En ondanks dat dit weer een welbekende ‘slice-of-tragic-life‘ van Allen is, begréép ik meer wat Allens…
Dat niet alles wat gemaakt wordt door SNL-vets gaaf is, dat wisten we natuurlijk al lang. Toch vond ik dat bv. Amy Poehler en Tina Fey de laatste jaren deze bijna-vloek doorbroken, met variërende rollen in Hamlet 2 (Amy Poehler als antisemitische advocate), Mean Girls (geschreven door Tina Fey), Baby Mama (waar ze beide in spelen) en als Sarah Palin-parodie (Tina Fey). Maar een film als Spring Breakdown past dan toch iets teveel in het…