Ik zag deze opmerkelijke, scherpe en ook ‘lieve’ film afgelopen februari reeds in New York, waar het overigens geweldig was om te merken dat het publiek (in het progressieve Angelika Film Center op Houston Street overigens) ook goed kon lachen om de ironie in het verhaal. Want deze Bhutaanse film lijkt vooral Amerika’s superioriteitsgevoel te parodiëren, in hoe ze ‘hun’ ideologie (democratie die enkel overruled mag worden met heel veel geld…) graag over de hele…
eerlijke, onafhankelijke en makkelijk leesbare filmrecensies…