Zoals bij de meeste ‘belangrijke’ films (en/of films van interessante regisseurs) ging ik met zo min mogelijk voorkennis deze nieuwste van Guillermo – The Shape of Water, Pan’s Labyrinth – del Toro in. Toen ik na afloop ontdekte dat dit een remake is, vielen er wel een paar dingen iets ‘logischer’ op hun plek (al is 100% logica zeker niet iets wat Del Toro belangrijk vindt, volgens mij). Maar had ik geweten wat het genre…
Adam – Vice, The Big Short, Anchorman – McKay’s nieuwste is bij vlagen hilarisch, maar bij meer vlagen ook wat ‘verwarrend’, als in: teveel parodie om een serieuze metafoor voor de klimaatcrisis te zijn, maar ook weer te serieus (en herkenbaar) om puur komedie te zijn. McKay lijkt een beetje te proberen om de sfeer van Kubricks Dr. Strangelove te benaderen (met af en toe een vleugje Network), maar dat lukt hem helaas niet. En…
Wederom een gameverfilming van Paul W.S. – Mortal Kombat, Resident Evil – Anderson, dus dan weet je waarschijnlijk wel al genoeg, want voor originaliteit moet je bij die andere Paul (Thomas) – There Will Be Blood, Inherent Vice – Anderson zijn. Monster Hunter is beetje Mad Max meets Stargate meets Narnia meets Lord of the Rings meets Jarhead meets game-escapisme. Waarvoor Anderson wederom samenwerkte met Milla – Resident Evil, The Fifth Element – Jovovich, die…
Het zal voor mogelijk 15-20% aan smaak liggen, dat er een bepaald soort Britse humor is waar ik werkelijk totaal niks mee heb (zie ook The Inbetweeners Movie), maar de overige 80-85% voelt toch als vrij legitieme kritiek, want Moonwalkers is wat mij betreft de slechtste film die ik dit jaar in de bioscoop zag. Soms kreeg ik het gevoel naar een baby-film te kijken, of naar een ‘Jostifilm’ (met welgemeende excuses voor de gepassioneerde…
Bekijk Pacific Rim met de gedachte dat regisseur Guillermo del Toro waarschijnlijk gewoon een hele vette en vermakelijke monsterfilm wilde maken, deels vergelijkbaar met de Japanse monsterfilms uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw die hij als klein jochie zag. Dus verwacht zeer heftige actie, geweldige (alhoewel door de 3D wat donkere) gevechten tussen buitenaardse Godzilla-achtige monsters en door mensen gemaakte super-robots, steden die gesloopt worden als kaartenhuizen en over-the-top testosteron, en dan kun…
Ik moet eerlijk toegeven dat ik na afloop van m’n Alien-marathon ’t wel even gehad had met die buitenaardse wezens. Deels komt dat natuurlijk doordat de films er niet beter op zijn geworden (Alien en Aliens zijn ontzettende classics geworden, terwijl Alien³ behoorlijk tegenviel), maar daardoor was ’t eigenlijk wel fijn dat ik dit vierde deel een stuk beter kende dan ik vooraf dacht. Ik zal hieronder trachten duidelijk te maken waarom dat niet zo raar…
Ondanks dat de aandacht tijdens het laatste Cannes-festival naar die andere Deense regisseur ging (die met Melancholia overigens ook één van de beste films van ’t jaar afleverde, naar mijn bescheiden mening), daar ging Nicolas Winding Refn wel even met de regieprijs aan de haal voor het geweldige Drive, afsluiter van het PAC-festival afgelopen zondag. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen met m’n praise voor deze film, maar misschien is het grootste compliment…
Haha, wat een film. Maar wel best heerlijk als je een enorme kater hebt. Outlander is zo absurd qua plot, dat je eigenlijk direct wel weet: “Neem deze film niet serieus“. En ik moet zeggen, als je dat niet doet, dan is ie best genietbaar… Jim Caviezel speelt ‘outlander’ Kainan, oftewel een vreemdeling die een Viking-dorp in de 8e eeuw binnenwandelt. Maar dat deze vreemdeling een alien is die met z’n ruimteschip in een fjord…