Om effe met de deur in huis te vallen: ik heb van Despicable Me 2 nóg harder genoten dan van het eerste deel. Steve Carell krijgt naast z’n minions namelijk ‘graptechnisch’ niet alleen een nóg geduchtere ’tegenstander’ in Kristen Wiigs karakter, maar zijn jongste dochter Agnes is nu zó über-schattig dat, indien ik eierstokken had gehad, deze vrijwel zeker waren gaan rammelen. En dan rennen er dus ook wederom gruwelijk veel minions rond, die hier zelfs een eigen…
Damn, wat een enorme tegenvaller was dit zeg! Zoveel talent in één film stoppen, en dan vergeten een goede regisseur in te huren. Ik kan me het origineel (uit ’81, met Dudley Moore in de titelrol) gelukkig niet echt meer herinneren, zodat ik die nu weer bijna ‘als nieuw’ kan kijken, om deze vieze smaak weg te spoelen. Ondanks dat ik toch wel zo’n vijf keer heb moeten lachen… Okay, ik moet toegeven: de film…
Zo, na drie nogal ‘duistere’ films (La Horde, Valhalla Rising en Black Death) was het afgelopen maandag tijd voor heerlijk vermaak, en dat kreeg ik 100% met Despicable Me. Ik heb me keihard kapotgelachen om Gru en vooral z’n Minions, ook al moest ik een 3D-bril dragen. Zou ik daar toch aan gaan wennen dan..? Despicable Me gaat over een schurk die er alles aan doet om de grootste schurk van de wereld te worden.…
Hoppa… Afgelopen donderdag had ik ’t wel effe gehad met dat warme weer, en zocht ik de airco van Pathé op om Get Him to the Greek te zien. Geen vervolg op Forgetting Sarah Marshall, maar wel van dezelfde regisseur en met twee/drie dezelfde acteurs…??? Fuck it, en maakt niet uit, want ik heb me behoorlijk hard kapotgelachen. Ook al is de film vooral erg lomp en niet in balans… In Get Him to the…