Noem me een zeikerd, maar als op het moment dat ‘wij’ films als Rokjesdag, Familieweekend, Fissa en Brasserie Valentijn (en SneekWeek, alleen nog in Leeuwarden) in onze bioscopen hebben draaien, draaien in de filmhuizen Belgische films als D’Ardennen, Black en Problemski Hotel. Okay, Knielen op een Bed Violen moet ik nog zien, maar ik kan me niet voorstellen dat die iets afdoet aan mijn conclusie, dat ik na het zien van het prachtig menselijke, dramatisch ingetogen…
Mogelijk is het wel de bescheidenheid van de meeste Belgische filmmakers die hen juist zo succesvol maakt (bijvoorbeeld t.o.v. veel Nederlandse makers), want ook al is D’Ardennen zeker niet de beste of meest opmerkelijke Belgische film van de laatste jaren, hij maakte mij als Nederlander wederom jaloers. Mogelijk dus wel vanwege de twijfel, die de jonge regisseur Robin Pront in interviews zegt gevoeld te hebben tijdens het maken van de film, want ondanks het wat…
Omdat het een vrij lastige ‘film’ is om te recenseren heb ik nogal lang gewacht om iets over La cinquième saison te schrijven, maar nu door de aanhoudende winter de film bijna werkelijkheid lijkt te worden, waag ik toch maar ’n poging. Maar ik typte “film” hiervoor niet voor niets met enkele aanhalingstekens, omdat La cinquième saison eerder ’n conceptueel kunstwerk dan een (conventionele) film is. Wel ’n prachtig geschoten en verontrustend kunstwerk, by the way……
Het zou wat van ‘krantenkopgeilheid’ getuigen als ik zou zeggen dat een film over een bomaanslag in een Belgisch winkelcentrum blew me away. En uiteindelijk deed 22 mei dat ook niet, want de film is – ondanks grote thema’s als schuld, pijn, vergeving – veel te ‘persoonlijk’ om dat wegblazen nodig te hebben. Ik denk er alleen aan, omdat ik vrijwel de gehele film erg diep in de film zat, wat mijn kijkervaring enorm en…