Richard Jewell toont dat regisseur Clint Eastwood nog altijd aardig on top of his game is. In dit waargebeurde verhaal, over een beveiliger die binnen drie dagen van held naar verdachte ging, komen classic Eastwood thema’s naar voren: een voorliefde voor de underdog en zijn duidelijke afkeer tegen elke vorm van machtsmisbruik. De Oscargenomineerde Kathy Bates speelt één van de bijrollen die af en toe heerlijk ‘groots’ mogen gaan: tégen het randje van over-acting, maar dat…
Of het m’n vakantievermoeidheid was, dat weet ik niet zeker, maar ik merkte dat Jojo Rabbit mij een stuk steviger raakte dan ik vooraf verwacht had. Niet alleen vanwege de geweldige inzet van prachtige muziek die historisch totaal niet kan kloppen, maar zeker door het ontwapenende acteerwerk en een prachtig gedicht van Rilke. En om Taika – What We Do in the Shadows, Thor: Ragnarok – Waititi’s nazi-komedie-drama ergens mee te vergelijken: denk aan het…
Ondanks dat Vice maar één van de acht Oscarnominaties wist te verzilveren, is dit politiek-maatschappelijk toch wel één van de belangrijkste én leukste (lees: “schrijnend grappige”) films van het jaar. Auteur Adam McKay ontgroeide z’n heerlijk-foute-humor-imago (denk Anchorman, Step Brothers, The Other Guys) natuurlijk al met de perfecte financiële-crisis-filering The Big Short, en weet in Vice op vergelijkbaar toegankelijke wijze een mogelijk nóg belangrijker onderwerp voor vrijwel iedereen interessant te maken. Want ook al gaat…
Met verrassende en genuanceerde neergezette karakters, flink wat interpretatie- en projectiemogelijkheden, een paar geweldige acteurs en Martin – In Bruges, Seven Psychopaths – McDonaghs inmiddels signature manier van verhalen vertellen (door niet echt een conventionele spanningsboog te gebruiken heb je als kijker op gegeven moment niet meer door waar het allemaal heen gaat) is Three Billboards Outside Ebbing, Missouri een film die heerlijk lang blijft hangen. Daarnaast is ie erg vermakelijk, met prachtrollen van Frances McDormand,…
Ik kan me uit m’n jeugd nog twee horrorfilms herinneren, die er toendertijd allereerst voor zorgden dat ik een paar weken bijna niet kon slapen, maar daarmee ook de reden waren dat ik zo’n 10-15 jaar geen horror meer wilde kijken. Eén daarvan was A Nightmare on Elm Street, de andere was Poltergeist uit 1982. Je zult begrijpen dat ik me dus allereerst over m’n jeugdangst heen moest zetten om deze te zien, maar daarnaast…
Om maar met de deur in huis te vallen: ik vind The Way Way Back de leukste film die ik tot nu toe heb gezien dit jaar. Weet daarbij wel dat “leuk” een combinatie van goed, lief en vermakelijk is, want de beste film van het jaar zal het niet worden. Maar het is een erg fijne feel-good-coming-of-age zomerkomedie, gemaakt door twee kerels die als acteur in de film te zien zijn en eerder met Alexander…
Wat ’n heerlijke film is Seven Psychopaths! Althans: dat vind ik. Als ‘broodschrijver’ denk ik namelijk dat deze film voor niet-schrijvers wel eens wat ‘verwarrend’, too much of overdreven hip zal zijn. Denk Adaptation meets Slipstream, maar dan nog ’n stuk ‘zelfbewuster’. Op IMDb variëren de reacties van “Best screenplay ever” tot “Worst film of the year“, en ook al zou ik me eerder aan willen sluiten bij die eerste quote, dat is ook zwaar…
David Gordon Green bewandelt een behoorlijk raar pad. Waar hij een aantal jaar geleden nog gold als één van de interessantste nieuwe Amerikaanse regisseurs (na festival-hits als Undertow, All The Real Girls, Snow Angels en George Washington), daar sloeg hij twee jaar geleden met Pineapple Express een compleet andere weg in. En waar die film nog een verrassende en aardige stoner comedy/actiefilm was, daar was opvolger Your Highness – to put it mildly – nogal op een…
Het meest opmerkelijke aan deze film is misschien wel dat zo weinig mensen ‘m kennen. De titel en de poster hebben altijd wel ergens in m’n achterhoofd gezeten, en ik zag ‘m dus ook afgelopen maandag pas voor ’t eerst. Terwijl deze film in 1992 toch de speciale juryprijs won op het Sundance filmfestival, waar één van de andere genomineerden in die categorie ene Quentin Tarantino was met Reservoir Dogs. IMDb herkent ‘m ook niet…
Vanaf het moment dat ik de titel van deze film voor het eerst hoorde dacht ik al: “Die gaan we maar niet al te serieus nemen”. Maar toch word ik wel moe van het typen van dingen als: “Heb lage verwachtingen, en hij is vermakelijk. Verwacht ook maar iets, en hij valt tegen”, want dan zou ik me dus neergelegd hebben bij de gedachte dat zomer-blockbusters niet ‘goed’ mogen zijn, en dat wil ik niet.…
Een film, gebaseerd op een boek van Chuck – Fight Club – Palahniuk, met in de hoofdrollen de seksverslaafde Sam Rockwell en een The Grifters-achtige maar ook kwetsbare Anjelica Huston, die NIET in Nederland is uitgebracht..??? Misschien waren ze bang dat ze deze niet goed konden ‘marketen’, of dat de film de hoge verwachtingen misschien niet waar zou kunnen maken? Een andere reden kan ik niet verzinnen, want ook al is het niet de beste…
Het leukste aan de DVD van Gentlemen Broncos vond ik helaas de behind-the-scenes-featurette, waarin je ziet hoe vooral Jennifer Coolidge (ooit Stifler’s mum..!) gruwelijk fijn kan improviseren. Daarnaast is de aanwezigheid van Flight of the Concords‘ (en Eagle vs Sharks) Jemaine Clement ook erg vermakelijk, en is de film geregisseerd door Jared Hess. Inderdaad, die gast die de wereld verraste met Napoleon Dynamite..! Dat ik hierboven al deze namen noem komt waarschijnlijk omdat ik het…