Allereerst: Bullet Train is heerlijk energiek, bevat een shitload aan ‘vette acteurs’, en zit nóg voller qua plottwists en -verrassingen. Allertweet: het voelt een beetje aan alsof de makers een wedstrijdje wilden houden met Netflix-film The Gray Man. In elk geval qua shock-and-awe filmmaken, want qua ‘gebrekkige originaliteit in een VET jasje’ is Bullet Train daar het beste mee te vergelijken. En dan is regisseur David – John Wick, Atomic Blonde, Deadpool 2, Fast & Furious…
Volgens mij is het voor mij als man bijna onmogelijk om de aantrekkingskracht van The Lost City op waarde te schatten. Ik zag deze ‘boeketreeks-film’ namelijk in een zaal waarin vooral de vrouwen zich de spreekwoordelijke ‘ballen uit de broek’ lachten. Inderdaad, een biologisch gezien vrij lastig ‘spreekwoord’. Maar met het risico om politiek-gender-gevoelig volledig uit de bocht te vliegen, voelde The Lost City voor mij een beetje hetzelfde aan als een kledingruilfeestje voor vrouwen:…
Deze Netflix-film, met Sandra Bullock in een sterke hoofdrol, zou in één zin als volgt te duiden zijn: A Quiet Place meets The Happening, met een snufje The Walking Dead-wanhoop. De Deense regisseuse Susanne Bier brak ooit wereldwijd door met Brødre (Brothers, met o.a. Jake Gyllenhaal, was een remake daarvan), won een Oscar met Hævnen (a.k.a. In a Better World) en toonde met After the Wedding eveneens dat ze haar acteurs enorm geloofwaardig kan laten acteren.…
Wat me tijdens de voorpremière van Minions vooral opviel was hoe hard er gelachen werd door vooral vrouwen. Ik vermaakte me ook zeker, vooral door de lichte maatschappijkritiek en de muzikale links met het tijdperk waarin de film zich grotendeels afspeelt, al ‘herken’ je de humor wel érg goed uit de Despicable Me-films natuurlijk. Maar ik miste ook een beetje de ‘cuteness‘ van die films. Dit is een vrij straightforward ontstaansverhaal en een 100% prequel…
Allereerst: Gravity biedt de beste live action 3D sinds Avatar en is visueel één van de beste films ooit gemaakt. Mogelijk een boude uitspraak, maar dit is nu echt zo’n film die je groot op een 3D IMAX-scherm moet zien, zoals ik vannacht. En nadat ik na zo’n kwartier m’n onderkaak weer tegen m’n bovenkaak kreeg kwam ik er vrij snel achter dat Alfonso Cuarón ook nog een mooi klein verhaal vertelt. Overweldigende visuals met ook…
In het kort: The Heat is een stuk leuker dan Identity Thief en zo’n beetje alle komedies waarin ik Sandra Bullock ooit gezien heb. Maar The Heat is ook de nieuwe van Paul Feig, die twee jaar geleden internationale faam behaalde met het geweldige Bridesmaids. En zó leuk is The Heat (bij lange na?) niet. Dat is geen schande, en veel van de humor in The Heat werkt ook erg goed, maar je voelt wel…
Ik ging compleet bevooroordeeld deze film in, omdat ik het boek van Jonathan Safran Foer, waarop deze film gebaseerd is, één van de mooist geschreven boeken van de laatste tien-vijftien jaar vind. Nu lees ik niet veel, dus val me daar niet op aan, maar dat betekende dus ook dat ik mogelijk onbewust wat meer dingen in kon vullen en de sentimentaliteit van deze film snel kon plaatsen. Want regisseur Stephen Daldry doet er inderdaad…
Van de regisseuse van 27 Dresses en Step-Up komt nu het mega-voorspelbare The Proposal, en wat ik licht verontrustend vond: er werd behoorlijk veel en hard gelachen door het sneak-publiek. Zo zie je maar weer hoe velen hun smaak de laatste jaren naar beneden hebben bijgesteld, waarschijnlijk als gevolg van de over-commercialisering van de entertainmentindustrie. Eigenlijk wil ik ook niks meer typen over The Proposal dan dat je deze film al zo’n 20 keer gezien…