Allereerst: ik ken veel mensen die aan deze film hebben meegewerkt, plus dat ik ooit bijna een klein bedrag wilde meefinancieren. Dus eigenlijk gun ik de makers alles, zeker ook omdat de passie af en toe van het scherm spat. Vandaar dat ik me ook bijna ‘schuldig’ voel dat ik toch best wel wat kritiek op dit regiedebuut van Frank Lammers heb, ondanks de vele leuke scènes, een paar gave typetjes en al die energie…
Herman Pleij schrijft in Moet kunnen dat als er één overkoepelend identiteitskenmerk van ‘de Nederlander’ bestaat, dat dat onze afkeer tegen ‘verbeelding’ is. Als in: trots zijn op iets dat we bereikt hebben dient direct de kop ingedrukt te worden door op z’n minst relativering, want we zouden ons toch eens iets verbeelden zeg. Dat het heldenepos Michiel de Ruyter stevige kritiek krijgt omdat De Ruyter zeker ook een ‘slavernijschoft’ blijkt te zijn geweest, dat is…