Er was een tijd – lees: zo’n 25 jaar geleden – dat ik als testosteron-tiener behoorlijk enthousiast werd als ik de naam John Woo zag. Gisteravond was ik vooral behoorlijk verrást om zijn naam weer eens te zien, dit keer als regisseur van deze ‘Kerst-wraakfilm’. Ik heb namelijk al decennia niets meer van hem gezien volgens mij. Maar als Silent Night zijn huidige capaciteiten weerspiegelt, dan hoeft hij van mij ook weinig nieuws meer te…
Ondanks het behoorlijk voorspelbare verhaal is dit regiedebuut van Max – zoon van Mike – Nichols een heerlijke komedie geworden. Misschien wel omdat de film zo’n pretentieloze en ontwapenende onschuld bevat die debuten wel vaker kenmerken. Het recentelijk overlijden van pa Nichols lag vrij ruim voor de Amerikaanse release van deze film, dus mogelijk heeft pa nog wel de tijd gehad om trots te zijn op z’n zoons debuut. Een debuut dat overigens vooral zo…