Weet je, soms is het fijn als een film net zo ‘onbelangrijk’ is, als dat ie slecht is. Dan vind ik het namelijk niet zo erg om er géén recensie over te schrijven. Maar een film, geschreven, geregisseerd, betaald én ‘voorgegaan’ door Jerry Seinfeld met een shitload aan comedians in de cast (denk Bill Burr, Maria – Borat 2, Bodies Bodies Bodies – Bakalova, de halve Saturday Night Live (tv)-cast, Sarah – Trump-impersonator – Cooper,…
Ik denk dat de meest gedachte overpeinzing tijdens het filmen van het geweldige Have a Good Trip: Adventures in Psychedelics was: “Damn, mag ik dit wel zeggen van m’n PR-agent?” Deze Netflix-documentaire zit namelijk niet alleen vol met een ongelooflijke hoeveelheid acteurs, musici en andere sterren, maar de openheid waarmee ze over hun (voornamelijk) LSD-ervaringen spreken is zo niet nog ongelooflijker. Mijn conclusie na afloop: “Is alles wat je kunt leren over psychedelica zo enorm…
Vanaf de eerste scène weet je al dat dit een quatsch- of kutfilm gaat worden (afhankelijk van je ‘gevoel’ voor humor), en als je deze filmversie van die populaire serie uit de jaren 90 ook maar één moment serieus neemt, dan vrees ik dat je ‘m niet gaat trekken. Nu laat die opening ook direct zien dat je dit geen enkel moment móet doen, maar zelfs met m’n bijgestelde verwachtingen merkte ik wel dat ik…
Grove etnische grappen, ’n baby op zowel coke, XTC als marihuana, ’n heftige claymation-trip, Neil Patrick Harris die zichzelf weer goed parodieert, Oekraïense gangsters, ’n in z’n hoofd geschoten Kerstman en ’n paar nieuwe vrienden die zeker suffer maar net zo verontrustend acteren als Harold en Kumar zelf, of met andere woorden: nee, dit is geen Kerstfilm die je gezellig met de hele familie op Eerste Kerstdag gaat kijken. Maar het is er wel één…
The Dark Knight Rises is de ontzettend grootse afsluiter van Christopher Nolans origins trilogy van onze vleermuizige vriend die ik deels om ’n geheel andere reden behoorlijk geweldig vond, maar waar ik als film toch ook wel wat op aan te merken heb. Dat betreft vooral ’t scenario, en daarin word ik misschien best wat zeikerig. En een aardig deel van me wil ook helemaal geen kritiek spuien, want ook ik heb me gruwelijk goed vermaakt. Daarbij…
Shit, dit is weer zo’n film waar ik steeds enthousiaster over word, hoe meer ik er over nadenk (en hoe vaker ik de trailer bekijk). Nu maar hopen dat ik klaar ben met m’n recensie voordat je verwachtingen echt sky high zijn. Want Cedar Rapids is leuk, maar vooral precies zo’n film die ik nodig had afgelopen zondagavond, na een redelijk druk en intens weekend… Ed Helms, bekend van z’n tandentrekkerij en gezichtstatoeage in The Hangover-films,…