Het eerste dat ik schreef na het zien van Tarantino’s The Hateful Eight was: “Sow, eindelijk houdt Tarantino zich weer wat in qua platte coolheid, al is Greg Nicotero’s niet voor niets ingehuurd als special fx make-up artist.” Daarna voelde ik vooral weer het ‘probleem’ dat ik inmiddels met vrijwel elke Tarantino-film heb: hij refereert ontzettend veel aan films van zijn grote helden, waardoor hij best wat symboliek ‘leent’ uit andere films, maar uiteindelijk lijkt…
Ik ben niet 100% positief over deze film, maar of dat komt doordat de film me mee liet voelen met ’n type mens dat ik normaliter veracht of vanwege ’n schijnbaar wat afleidend ‘zijplotje’ weet ik niet zeker. Wat overigens niet wegneemt dat ik voor minstens 90% wél positief ben over deze film, want de broer van de man die ooit nóg indrukwekkender debuteerde met de zeer verontrustende en media-kritische documentaire Capturing the Friedmans debuteert nu zelf…