Eén van de vetste dingen aan deze top-franchise is hoe enorm actueel de thematiek is in een film die volgens mij toch best wat jaren heeft gekost om te maken. Met andere woorden: de schrijvers waren jaren geleden al goed scherp én minutieus geïnformeerd over wat kunstmatige intelligentie voor gevaar op zou kúnnen leveren. Al stond ik een dag later ook versteld van hoe vooruitziend Dick Maas in 1983 al was met De Lift (waarin…
Door gebruik te maken van exact dezelfde shots en zelfs af en toe dezelfde muziek, voelt Top Gun: Maverick ook een beetje als remake of reboot van Tony Scotts actiedrama uit 1986. Inhoudelijk is het echter wel degelijk een vervolg. Met een hoofdrolspeler die nog altijd buff eruit ziet op z’n 59e, geweldige aerial combat scenes (zonder CGI?) en vele herkenbare zaken uit het origineel. Maar wel volledig zonder de sensuele (en cultstatus-verheffende licht homo-erotische) ondertoon…
Mogelijk kwam het doordat ik ‘m niet in de IMAX 3D- maar in de ‘gewone’ 2D-versie zag, maar ik was niet zo onder de indruk van deze inmiddels zesde (!) Mission: Impossible-film. Natuurlijk maken de vette acties en zeer hoge production value alle simpele Hollywood-actiefilms meer dan overbodig (ik hoorde me tijdens de film letterlijk afvragen of we die niet kunnen ‘verbieden’, en al dat geld dan gewoon in twee van zulke films per jaar…
Eigenlijk een best belangrijke film, omdat het toont hoe de CIA en de Amerikaanse overheid in de afgelopen eeuw de wereld hebben ge-/misvormd door foute regimes, kartels en andere schavuiten te steunen. Voornamelijk om het ‘communistische gevaar’ tegen te houden, maar mogelijk was dat ook ‘slechts’ een PR-vermomming van iets nóg platters: flinke winsten voor iets waar voormalig president Eisenhouwer zelf ooit voor waarschuwde: het almachtige military industrial complex. Nu is American Made toch ook vooral een…
Tom Cruise is terug in een rol die aardig op z’n lijf geschreven is: die van de zelfbewuste actieheld met het hart op de juiste plaats. En inderdaad, de Jack Reacher-verhalen van Lee Child (dit is de tweede film gebaseerd op zijn boeken, na het origineel uit 2012) hanteren de in Westerns vaak gebruikte formule van de held die vrij belangeloos opkomt voor ‘het goede’. En dit tweede deel, nu geregisseerd door Edward – Glory, Blood…
Dit vijfde deel in één van de meest constante franchises ooit biedt eigenlijk precies wat je van een zomerblockbuster verwacht: hele vette actie, extra respect voor Cruise omdat ie al z’n stunts zelf doet, een ogenschijnlijk ingewikkeld maar uiteindelijk toch wat makkelijk (en ondergeschikt) plotje en een zeer (of té?) duidelijk aanwezige bad guy. Maar in één scène ook een interessante stukje dialoog over goed versus kwaad, mooi gebruik van één van de mooiste operanummers…
Als je een van de beste documentairemakers van de laatste decennia een ontzettend onthullend boek over Scientology laat omzetten in een documentaire, dan begrijp je wel waarom die ‘religie’ zo op haar achterste benen staat nadat HBO hem afgelopen zondag (29 maart) in Amerika uitzond. Interessant voor iedereen die een kijkje wil in een wereld van machtswellust, paranoia en de drang om ergens in te willen geloven. En daarin kiest maker Alex Gibney voor een…
Met Oblivion weet regisseur/producent/scenarist Joseph Kosinski zeker wel wat universele en interessante sci-fi thema’s aan te raken. Daarin vult hij wel iets te makkelijk wat zaken in, die waarschijnlijk beter hadden gewerkt als wij daar onze eigen interpretatie op los hadden mogen laten. Maar ja, dat had ’n risicovollere film opgeleverd. Ik vond Oblivion niet top, maar wel boven verwachting, als ik eerlijk ben. Maar dan moet ik ook net zo eerlijk zijn door te stellen dat…
Om direct maar met de deur in huis te vallen: Jack Reacher is in z’n genre – dat van de actierijke politiethrillers – één van de betere van het jaar. Hij zal niet in mijn lijstje “beste films van ’t jaar” gaan komen, maar met ’n aardig klassieke vertelling, waarbij het hoofdkarakter je aan de hand meeneemt én je vaak net één stap voor is, met ’n geweldige cast in bijrollen, met één van de…
Yes, Mission: Impossible – Ghost Protocol zorgde er gisteren voor, dat toen ik na afloop nogal onhandig op de fiets aan het bellen was en daardoor onderuit of over de kop ging (ik weet het niet zeker meer), ik binnen een seconde m’n telefoon weer opgeraapt had en alweer op m’n fiets zat alsof er niets gebeurd was. Een beetje hetzelfde gevoel als wat ik ooit na The Karate Kid en ook na The Expendables had:…
James Mangold wisselt nogal af. Ooit begonnen met Heavy (kan me herinneren dat ik die erg mooi vond), daarna bracht ie een paar dozijn grote acteurs bij elkaar in Cop Land, wat hij vervolgde met de toch wel doorbraak-film van Anglina, Girl, Interrupted. Daarna ging hij voor de wat makkelijkere kost met Kate & Leopold en Identity, waarna hij de “Ray-for-white-people” Walk the Line maakte. En ik genoot vorig jaar wel behoorlijk hard van de…