Stiekem toch wel één van de verrassendste films die ik afgelopen jaar zag, deze heerlijk aparte Braziliaanse genre-mix met een duidelijk anti-westers-kolonialistisch/imperialistisch thema. En gaaf om een film te zien die uit zo’n duidelijk andere cultuur komt, en die zelfverzekerd een origineel verhaal vertelt, waarin psychotropische drugs, motorrijders in fluoriserende 80-ies trainingspakken, mysterieuze vrijheidsstrijders, waterschaarste, een vreemdelingenleger en heerlijk weirde muziek door elkaar heen gemixt worden. En dat allemaal gezet in die mystieke Zuid-Amerikaanse mix…
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot is een overduidelijke en degelijke gemaakte Gus Van Sant-film, over het leven van de rolstoelgebonden en alcoholistische cartoonist John Callahan uit Portland. Met wederom een goede rol van Joaquin Phoenix en een nogal opvallende Jonah Hill, Jack Black die z’n ‘komedie-acteur-die-z’n-echte-acteerkwaliteiten-toont-door-drama-te-doen’-validatie (nog een keer) uitvoert in een bijrolletje, en een ietwat overdreven normaler/lelijker gemaakt Mara-zusje. Het ‘probleem’ dat ik met deze film echter ervoer, was Van Sants…
Wat een geweldige en/doch snoeiharde film met een overtuigende Vince Vaughn in de nietsontziende hoofdrol zeg! Van de maker van het even verrassende maar nog wel wat lompere Bone Tomahawk – een reddingsmissie-western die ineens overgaat in een kannibalistische Wendigo-horror – en met een paar opvallende bijrolacteurs (waaronder Don – Miami Vice – Johnson (!) en Jennifer – Dexter – Carpenter). Over een man die het beest in zichzelf op moet roepen om z’n eigen…
Alexander – Sideways, Nebraska – Payne’s nieuwste film is een zeer goed gemaakte crowdpleaser met een paar goed cynische steken naar onze maatschappij. Daarnaast is het ook een wat voortkabbelende komedie met een mooi klein verhaaltje over opgroeien en/of het vinden van een haalbaar doel. Maar doordat de film hier ook een beetje tussen blijft hangen, heb ik ’t gevoel dat ik deze film wel wat sneller zal vergeten dan Payne’s eerdere films. De aanwezigheid van…
“David Lynch presents a Werner Herzog film“… Need I say more? Nou, in m’n lijstje ‘lastig te recenseren films’ komt My Son, My Son, What Have Ye Done toch aardig hoog de top 5 binnen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er afgelopen maandagavond niet echt in kwam, maar de film intrigeerde me wel, zeker ook omdat ik nogal fan ben van bovengenoemde heren, en ze me eigenlijk nog nooit hebben teleurgesteld. En ook al…