Mogelijk is het wel de bescheidenheid van de meeste Belgische filmmakers die hen juist zo succesvol maakt (bijvoorbeeld t.o.v. veel Nederlandse makers), want ook al is D’Ardennen zeker niet de beste of meest opmerkelijke Belgische film van de laatste jaren, hij maakte mij als Nederlander wederom jaloers. Mogelijk dus wel vanwege de twijfel, die de jonge regisseur Robin Pront in interviews zegt gevoeld te hebben tijdens het maken van de film, want ondanks het wat…
Flikken ze ’t gedomme weer hè, die Belgen, door wederom ’n film van behoorlijke wereldklasse af te leveren waar wij enkel jaloers op mogen zijn. Natuurlijk zijn er in ons land de afgelopen vijf jaar ook wel ’n paar zeer mooie films gemaakt (denk Kan door huid heen, 170 Hz, Hemel en Kauwboy (ik heb nog niet alles gezien, sorry)), maar waar wij ons – mogelijk door het ontbreken van ’n tax shelter? – vooral…