Ondanks de visueel geweldige mix van live action en animatie (waarbij niet altijd duidelijk is waar de overgang zit), de zeer mooie thema’s (zonder lijden geen kunst, onmogelijke liefde), de mooie balans tussen zwaar melodrama en magisch-realistische humor én de knappe acteerprestaties (van o.a. Mathieu Almaric, Isabella Rossellini, Chiara Mastroianni, Golshifteh Farahani en Maria de Medeiros) lukte het me helaas niet om écht te genieten van Poulet aux prunes (letterlijk: kip met pruimen, een Iraans gerecht),…
In deze Iraans/Franse animatiefilm zien we het autobiografische levensverhaal van Marjane Satrapi, die van jong meisje tijdens de Iraanse (islamitische) revolutie opgroeit tot moderne Iraanse vrouw in Parijs. Het verrassende aan deze film is dat het eerste deel van ’t verhaal, als Marjane zelf nog jong is, erg doet denken aan een geschiedenisles op de basisschool of brugklas, en dat stond me initieel wat tegen. Maar als Marjane in de film opgroeit verandert de manier van vertellen…