Is het een vervolg, een hommage aan of toch meer een The Force Awakens-achtige blauwdrukkopie van het eerste deel? Hoe het ook zij, Independence Day: Resurgence geeft je vrijwel exact wat je van een Ronald Emmerich-film kunt verwachten: groots ‘patriottisme’, flink stevige visual fx, coole/knappe/hippe/wijsneuzerige/heldhaftige karakters en makkelijk escapisme. Gooi daar nog twee elkaar opponerende buitenaardse rassen tegenaan, waarvan het ene bijna klassiek en/of simpel is (afhankelijk van je ‘bui’) en het andere best interessant, en…
Wrong is eigenlijk een soort stonede fantasie over een man in wiens leven zo’n beetje alles mis gaat en die vele gesprekken voert die eigenlijk veel te saai zijn maar nét genoeg weirdness bevatten dat je aandacht er toch bij blijft. En dat is knapper dan je denkt. Daarnaast is Wrong ook de nieuwste van Quentin Dupieux, die je mogelijk onder z’n muziek-artiestennaam Mr. Oizo kent, maar die na het nog raardere Rubber mij wederom verraste…
Wat me direct opviel bij Neill Blomkamps nieuwste is dat je duidelijk voelt dat hij van de maker van District 9 is, dus met eenzelfde rust in de vertelling. Ik vond het namelijk behoorlijk opmerkelijk (en fijn) dat een grote zomerblockbuster gewoon durfde te beginnen met een normale uiteenzetting van de verschillende karakters, zonder direct “dikke vette actie” in je gezicht te gooien. Opvallend ook dat er na afloop van de film best veel “Hey, dat was…
Volgens mij is het grootste ‘probleem’ van The Lone Ranger niet de lichte onbalans in Verbinski’s regie (‘genre-onconventionaliteit’ is toch ook één van z’n kenmerken?), maar het feit dat het teveel een herhaling van zetten lijkt. Want naast de producent, regisseur en hoofdrolspeler zijn ook de schrijvers van Pirates of the Caribbean terug. Maar qua combinatie van avontuur en humor zijn de (eerste!) Pirates-films beter, en qua western-‘Deppsurdisme’ werkte de formule beter in Rango. Niet…